Biostymulatory – doping dla roślin?

przez Elżbieta Pytlarz

Coraz częściej spotyka się pogląd o możliwości wykorzystania biostymulatorów jako jednego z elementów integrowanej ochrony roślin. Zastosowanie dodatkowego preparatu, nie zawsze chemicznego, może uodpornić rośliny na czynniki stresu biotycznego i abiotycznego. Efektem może być nawet ograniczenie stosowania chemicznych środków ochrony roślin.

Biostymulatory a integrowana ochrona roślin

Od 1 stycznia 2014 r. polscy producenci rolni mają obowiązek stosowania zasad integrowanej ochrony roślin. Wzrost dbałości o środowisko i powiązane z nią zaostrzenie przepisów związanych z ochroną roślin powoduje rosnące zainteresowanie preparatami bezpiecznymi dla środowiska, producentów i konsumentów – czyli biostymulatorami.

Biostymulatory to różnego rodzaju i pochodzenia preparaty stosowane w uprawie roślin, które wspomagają wzrost i rozwój roślin, chroniąc przed czynnikami stresowymi. Na ogół usprawniają one kilka procesów jednocześnie. Zastosowane już w formie zapraw poprawiają energię i zdolność kiełkowania roślin uprawnych (tab.1.).

Tabela 1. Zdolność kiełkowania [%] wybranych ozimin oceniana zgodnie z przepisami ISTA (badania własne)

Gatunek

Zdolność kiełkowania

bez biostymulatora

z biostymulatorem

Jęczmień

88

96

Pszenica

90

97

Pszenżyto

91

95

Żyto

90

95

Rzepak

90

98

 

Warto także podkreślić, że biostymulatory mogą poprawić zdolność kiełkowania kilkuletniego materiału siewnego (tab.2.). Efekt ten widoczny jest w szczególności u nasion roślin strączkowych.

Tabela 2. Zdolność kiełkowania [%] wybranych roślin uprawnych w zależności od wieku materiału siewnego oceniana zgodnie z przepisami ISTA (badania własne)

Gatunek

 

Zdolność kiełkowania

bez biostymulatora

z biostymulatorem

1-roczne

3-letnie

1-roczne

3-letnie

Jęczmień

88

82

96

86

Pszenica

90

85

97

88

Pszenżyto

91

84

95

85

Żyto

90

85

95

86

Rzepak

90

81

98

84

Bobik

74

45

86

63

Łubin żółty

79

43

87

67

 

Po aplikacji biostymulatorów w warunkach polowych można także zaobserwować zwiększenie zawartości chlorofilu, wzrost powierzchni asymilacyjnej roślin, co często skutkuje lepszym zacienieniem w łanie i ograniczonym rozwojem chwastów. Zastosowanie tych preparatów stymuluje do rozwoju silniejszych systemów korzeniowych roślin uprawnych. Dzięki temu uprawy lepiej radzą sobie podczas suszy i w większym stopniu pobierają składniki pokarmowe. Efektem końcowym jest uzyskanie przez producenta jakościowego, wysokiego plonu.

Biostymulatory jako remedium w monokulturach?

Celem stosowania biostymulatorów jest pomoc roślinie w osiągnięciu jak najlepszego plonu zarówno pod względem jakości, jak i ilości. Na podstawie dotychczas prowadzonych badań można stwierdzić, że preparaty te nie są jednak w stanie zrekompensować strat wynikających z zaniedbania poprawnego przyrodniczo zmianowania. Mimo to w badaniach obserwuje się zależność: im gorsze warunki do rozwoju roślin uprawnych (m.in. stosowanie uproszczeń w uprawie tradycyjnej) tym bardziej widoczny efekt działania biostymulatorów.

Autor: Elżbieta Pytlarz
Screenshot of Music Academy

dr inż. Elżbieta Pytlarz – adiunkt naukowo-dydaktyczny w Instytucie Agroekologii i Produkcji Roślinnej Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Zajmuje się wyjaśnieniem ekspansji Descurainia sophia na pola uprawne, a także wnioskowaniem w zakresie oddziaływania na zapas nasion w glebie i regulowaniem zachwaszczenia. W kontekście gospodarczym analizuje konkurencyjność chwastów wobec roślin uprawnych. Ponadto poszukuje skuteczniejszych, prośrodowiskowych rozwiązań agrotechnicznych uprawy pszenicy po sobie, pozwalających uzyskać wysoki i jakościowy plon ziarna.

comments powered by Disqus

Wróć

Serwis wykorzystuje ciasteczka (cookies). Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich zapis lub wykorzystanie. czytaj więcej